Wortels

Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan.
Laat mijn naam zijn als een keten,
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb wil ik heten.


Veel mensen herkennen iets in dit gedicht van Neeltje Maria Min. Wellicht het verlangen om werkelijk gezien, genoemd en aangesproken te worden door onze geliefden. Om deel uit te maken van de familie waaruit wij zijn voortgekomen.

In indiaanse tradities werden voorouders tot zeven generaties terug gekend en geëerd.
Bij ons is het niet vanzelfsprekend dat we de generaties die voor ons kwamen, onze wortels, kennen.
Een boom of plant die geen wortels heeft, heeft moeite met groeien of valt uiteen. Dat geldt ook voor mensen.
Het bewust leren kennen van de eigen familiegeschiedenis met tradities, eigenheden, sterktes en zwaktes kan voor velen een goede voorbereiding zijn voor de vision quest.
Voor Kees en Desie is de reden dat de quest op de Veluwe plaatsvindt sterk verbonden met de realiteit dat hun voorouders al generaties lang op de Veluwe leven.